ArtWay

De veertigdagentijd herinnert mij eraan dat ik niet vast hoef te zitten in oude patronen van denken en handelen. Vernieuwing is mogelijk.

Kunstenaars

Rappard, Marisa

Marisa Rappard

Levensloop

Marisa Rappard (Emmen, 1979) is een tekenaar pur sang. Ze deed de kunstacademie in Kampen en volgde daarop aansluitend een masteropleiding aan het Post St. Joost in Breda, die ze afrondde in 2004.

Sindsdien toont ze haar tekeningen in binnen- en buitenland. Naast het werk in haar atelier geeft ze les in beeldende vakken aan amateurs en semiprofessionals. Ze woont en werkt in Utrecht.
 
Mijn werk
Ik ben vooral een tekenaar. Als ik andere media gebruik, komt dat voort uit het tekenen. In een animatie laat ik bijvoorbeeld een tekening bewegen, en als ik een installatie maak, is dat omdat ik wil dat je door de tekening heen kunt lopen.
 
Ik houd van tekenen omdat het zo direct is. In een tekening kun je alle opeenvolgende handelingen van de maker zien. Als je eenmaal een lijn hebt gezet, is er geen weg terug. Je kunt hem niet wegwerken; je moet er iets mee doen. Zo kun je in mijn tekeningen ook de hele ontstaansgeschiedenis teruglezen. Mijn tekenhand zie ik als een soort seismograaf van mijn innerlijk; een lichte, zachte lijn zegt iets anders als een hard gekraste potloodlijn.
 
Motivatie en inspiratie
Ik ben gek op verhalen. Het boeit me hoe feit en fictie in een verhaal langs elkaar heen kunnen schuren. In mijn tekeningen vertel ik verhalen over de wereld om ons heen. Die verhalen gaan bijvoorbeeld over de dood, schuld, schaamte of verlossing. Deze grote thema's breng ik met een kwinkslag; zo kun je bijvoorbeeld in een van mijn tekeningen de Dood al schaterlachend in een afgrond zien vallen.
 
Ik verpak mijn verhalen in een potloodlijn, een vreemd figuur, een mythisch wezen. Zo teken ik flarden op uit de zee aan informatie om me heen: foto's uit de krant, beelden die ik tegenkom op het internet. Ook kijk ik veel naar de kunstgeschiedenis en naar volkskunst. Uit die informatiestroom selecteer ik onderdelen die ik in mijn tekeningen op een collageachtige manier ineenschuif. Dit levert vreemde, verontrustende en dubbelzinnige scènes op. Ook gaat dit redelijk intuïtief; vaak ben ik zelf verbaasd over de figuren en landschappen die vanuit het papier opduiken.
 
In mijn werk hoop ik de kijker door een denkbeeldige wereld te laten dwalen, die hem doet reflecteren over de werkelijkheid en zijn plaats daarin.
 
1. Zonder titel (de reis). Een jongen doorkruist op een groot roze paard een semiabstract landschap. Hoewel hij zich in de omgeving bevindt, lijkt hij er door de zware contour om hem heen tegelijkertijd van los te komen, alsof het landschap niet meer is dan een projectie, een droom.
Potlood en krijt op papier, 70 x 100 cm.
 
2. Mountain. Een vriendelijke berg met gaten en holen om je in te verstoppen en in te verdwalen.
Potlood op gekleurd papier, 21 x 32 cm.
 
3. Desolation Island. Op dit eiland zijn allerlei verhaallijnen te ontwaren. Een dinosaurus en een aap gaan elkaar woest te lijf. Een reuzenhoofd kijkt verschrikt toe; er lopen tranen over zijn wangen. Uit zijn mond valt een mens. Het tafereel speelt zich af in een geheimzinnig landschap, dat bestaat uit een grote variëteit aan potloodlijnen.
Potlood, houtskool en krijt op papier, 110 x 100 cm.
 
4. Zonder titel. De worsteling tussen een man en een leeuw houdt het midden tussen een liefkozende omhelzing en een strijd op leven en dood.
Potlood op papier, 30 x 55 cm.
 
5. Sailor. Man die de zeeën bevaart.
Potlood op papier, 65 x 50 cm.
 
Website