Hersens zijn rare dingen

Daan van Driel: Vader en kind

‍

‘Hersens zijn rare dingen’

Augustinus sprak ooit over ‘de paleizen van het geheugen’.
Een wonderlijk gebouw.
Iemand vraagt je iets en je weet dat je het antwoord weet,
maar je kunt er even niet opkomen.
Of je weet meteen zeker dat je het antwoord niet weet.
Zonder je hele paleis af te zoeken.

‘Hersens zijn rare dingen.’

Ga alleen maar na hoeveel dingen je op een dag denkt.
Waar komen die gedachten eigenlijk vandaan?
En waarom denk ik nu dit?
En waarom geloof ik dat dat dat waar is buiten mijn hoofd?
En dat is dan gezond?

‘Hersens zijn rare dingen.’

Sinds ik in mijn directe omgeving met Alzheimer werd geconfronteerd,
is de verbazing daarover toegenomen tot verbijstering.
De ruïne van een paleis kan een attractie zijn:
‘met fundamenten uit de Middeleeuwen’
Een mens kan nog verder teruggaan in zijn tijd.
Oud worden als omgekeerde toekomst.

‘Hersens zijn rare dingen.’

Je probeert het onnavolgbare te volgen.
Ik schreef een eerste kinderliedje. Het begon zo:
Mijn oma heeft een hoofd met honderd vakjes.
In ieder vakje zit een woord.
Als je haar iets vraagt, dan zegt ze: 'strakjes.'
Ze moet even zoeken, ongestoord.

‘Hersens zijn rare dingen.’

Ik probeerde me een voorstelling te maken: Alzh…enzo…
Het werd geen verhaal om te begrijpen.
Wat dan wel?
Ik speelde Alzh…enzo… onlangs in Deventer
(in de middeleeuwse zijbeuk van een oude kerk).
‘Liefdevol.’
‘Lichter dan ik dacht en daardoor scherper.’

‘Hersens zijn rare dingen.’

Kun je blij zijn met een voorstelling over een verdrietig onderwerp?
Ik ben het.
Omdat een verhaal verbijstering weer kan omzetten naar verwondering.
En verbondenheid.
Lichter en daardoor scherper.

*****

Kees van der Zwaard: ‘Alzheimer’, bij de voorstelling Alzh…enzo…, een theatervoorstelling voor mensen met alzheimer, dementie, hun naasten en belangstellenden. Kees laat op een gevoelige, realistische en ook humoristische wijze zien wat dementie betekent voor alle betrokkenen. Mensen met dementie en hun familieleden maar ook hulpverleners zullen zich herkennen in de verschillende situaties die de toeschouwers op respectvolle wijze worden gepresenteerd.

Kees van der Zwaard (1962) is van huis uit theoloog. Hij werkt sinds 1998 freelance als schrijver en theatermaker. Hij speelde tot nu toe tien zelfgeschreven solo-voorstellingen, variërend van een toneelmonoloog tot kleinkunst. Zijn laatste solo-voorstellingen zijn Hier sta ik – dansen en vechten met Maarten Luther en Alzh…enzo… Kees van der Zwaard schrijft ook toneel voor anderen en maakt theater op maat voor zeer uiteenlopende opdrachtgevers uit met name de non-profit sector. Sinds 1999 zijn alle activiteiten van Kees van der Zwaard bijeengebracht onder de paraplu van Hystrix Producties, Culemborg. Daarbij bracht hij inmiddels 7 cd’s uit. De laatste cd is Woelgeestballades, i.s.m. Hans Hasebos.

Daan van Driel: Vader en kind, 2008, olieverf op doek marouflé, 30 x 40 cm. Toen het met mijn schoonouders niet zo goed meer ging, besloten we in 2000 een huis tegen hun huis aan te laten bouwen om er voor hen te zijn en voor hen te zorgen. Mijn schoonvader had de ziekte van Alzheimer. De laatste jaren van zijn leven woonde hij in een verpleegtehuis. Toen hij daarnaartoe verhuisde, wist hij eigenlijk al niet meer waar hij was. Mijn schoonmoeder had het er moeilijk mee. Ze zei: 'Hij weet niet meer waar hij woont, hij kent jullie niet meer, hij weet zelfs niet meer wie ik ben, hij kijkt ons maar aan... Maar er is één ding dat hij toch nog wel zal weten. Hij zal toch nog wel weten dat hij een kind van God is. Dàt vergeet je toch niet!'

Daan van Driel (1949) werkte vele jaren als leerkracht in Kampen. Sinds een aantal jaren woont hij in Wezep. Hij schildert het liefst in olie of acryl. De onderwerpen van zijn schilderijen vindt hij in zijn meest directe omgeving: zijn kinderen, kleinkinderen, schoonouders, Inez zijn vrouw en zichzelf. Naast het schilderen houdt Daan zich bezig met het schrijven van kinderboeken en poëzie. Het werk van Daan is samen met dat van zijn broers en zus te zien in Galerie van Driel in Kampen, zie http://www.galerievandriel.nl.

‍